Φώτο: Traditionally Digital

Κάπου διάβασα ότι οι φωτογραφίες είναι από τα πιο ουσιώδη εργαλεία στην διατήρηση των αναμνήσεων.

"No Pollution Please" από τον Λαμπριανίδη Χρήστο. 

Και ενώ κανείς λογικά δεν διαφωνεί με αυτό, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη τέχνη και την τεχνική που ενσαρκώνει η φωτογραφία. Αλλά ούτε η τεχνολογία που ανθίζει γύρω της και η οικονομία αυτής τίθενται σε αμφισβήτηση.

Η κόντρα περιορίζεται στου θιασώτες της παραδοσιακής φωτογραφίας με αυτούς της της ψηφιακής τεχνικής, με τους πρώτους να υποστηρίζουν ότι η ψηφιακή φωτογραφία ψεύδεται καθώς το τελικό αποτέλεσμα μπορεί ή και είναι αλλοιωμένο (πειραγμένο). Υποστηρίζεται δηλαδή ότι ο φωτογράφος στην ψηφιακή διαδικασία μπορεί να παράγει αποτελέσματα από τεχνικά μέσα τέτοια ώστε στο τέλος, εκτός από την εικόνα ως παράσταση, δεν έχουν καμία σχέση με την φωτογραφία ως τεχνική σύλληψης και διαχείρισης του φωτός.

Από την άλλη μεριά ο ψηφιακός κόσμος προσφέρει ταχύτητα, ευκολία, οικονομία και τελικά οι φωτογραφίες γίνονται πια προσιτές για όλους. Από την φωτογραφική λειτουργία του κινητού τηλεφώνου (αλήθεια υπάρχει ακόμα τηλέφωνο χωρίς κάμερα?) στις φθηνές compact και από εκεί στις super - duper DSLR ο χρήστης έχει την δυνατότητα να κάνει την χειρότερη του λήψη να μην φαίνεται τόσο άσχημη. Αλλα αυτό δεν σημάνει ότι η τεχνολογία από μόνη της μπορεί να αποκαταστήσει τον φωτογράφο.

Ο επαγγελματίας πια δύσκολα μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να γυρίζει στην εποχή των χημικών που έπρεπε να περιμένει ως την τελική εκτύπωση για να επαληθεύσει την ορθότητα της λήψης, έστω και αν ο εκσυγχρονισμός του στοιχίζει λίγο σε ποιότητα εκτύπωσης, αφού ακόμα και τα εκατομμύρια pixel των σύγχρονων μηχανών δεν μπορούν να αποθηκεύσουν την ανάλυση ενός film μεγάλου φόρμά. Ο απλός χρήστης πιθανόν σε μερικά χρόνια να αγνοεί ότι κάποτε υπήρχε το φιλμ ενώ κανείς δεν θα μπορεί να φανταστεί τη δυσκολία διαχείρισης, αποθήκευσης, αναπαραγωγής και διανομής του όγκου των φωτογραφιών της σύγχρονης εποχής με διαδικασίες που συνήθιζε να χρησιμοποιεί η προ-ψηφιακή γενιά.

Παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον φωτογράφο, επαγγελματία ή ερασιτέχνη, να αγνοεί τις βασικές αρχές λήψης και διαχείρισης του φωτός, να μη καταλαβαίνει παραδοσιακές φωτογραφικές σχέσεις όπως βάθος πεδίου - ταχύτητα - διάφραγμα ή τελικά να δέχεται τον εαυτό του απλό χειριστή ενός κουμπιού που υπόσχεται την ορθή αποτύπωση των εικόνων, παράγοντας φωτογραφίες χαμένες στα M-pixels τους.

Ουσιαστικά η ψηφιακή με την παραδοσιακή φωτογραφία είναι μάλλον συμπληρωματικές τέχνες. Η ψηφιακή επεξεργασία δεν περιορίζεται μόνο σε μερικές διορθώσεις στο φωτογραφικό κάδρο. Αλλοιώνει χρώματα, μεταλλάσσει χώρους, συνθέτει εικόνες, αφαιρεί στοιχεία και προσθέτει στη φαρέτρα του καλλιτέχνη τα εργαλεία που θα τον βοηθήσουν να εκφράσει την μοναδική του αντίληψη για την πραγματικότητα και όχι μόνο.

Δεν ξέρω αν αυτό από μόνο του αποτελεί μια νέα διαφορετική τέχνη που απλά οικειοποιείται τη φωτογραφία και αυτά που αυτή πρεσβεύει αλλά σίγουρα είναι το μέλλον της. Ένα μέλλον που στηρίζεται οικονομικά από το σύνολο της αγοράς και ενσωματώνει τεχνολογικές καινοτομίες. Καινοτομίες άμεσης χρήσης. Όσο και αν κάποιος συμφωνεί η διαφωνεί με τις φωνές που αποτελόυν  το παραδοσιακό αντίβαρο στην ψηφιακή εποχή δεν μπορεί να απαρνηθεί τη ψηφιακή φωτογραφία αφού τελικά στο τέλος αυτή θα είναι η φωτογραφία.